Cevennen - Hérault-vallei vanaf de AigoualCevennen - Hérault-vallei vanaf de Aigoual
©Cevennen - Hérault-vallei vanaf de Aigoual

Unesco Werelderfgoed

Sinds juni 2011 staan de Causses en de Cevennen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO als cultureel landschap van de mediterrane agro-astorale landbouw.

Een verscheidenheid aan landschappen in de Cevennen die duizenden jaren lang door de mens zijn gevormd. Als land van transhumance is het deels de praktijk van de agro-astorale die ons deze unieke landschappen heeft opgeleverd en ons deze wereldwijde erkenning heeft bezorgd.

De Causses en de Cevennen

Gevormd door agro-pastorale activiteit

Een berglandschap doorkruist door diepe valleien.

Een uitzonderlijke natuur die tot uiting komt in de aanleg van heidevelden en faïsses (teeltterrassen), drailles (transhumance paden) aangelegd door de veehouders van weleer, die ook nu nog gebruikt worden voor het verplaatsen van vee en door wandelaars die in de voetsporen van de herders treden, een gebouwd erfgoed (dorpen, stenen boerderijen…), voorouderlijke knowhow en typische kwaliteitsproducten, erkend door nationale en Europese labels.

Agroenteteelt

Extensieve teelt van schapen, geiten, koeien of paarden.

Deze praktijk komt neer op het gebruik van beschikbare natuurlijke hulpbronnen zoals water uit beken en begrazing op grote oppervlakten om de kuddes groot te brengen. Het gaat om een kwalitatief model dat wordt gekenmerkt door een lage dichtheid van het aantal dieren per hectare.

Deze voorouderlijke methode van veeteelt maakt het mogelijk om zuinig te fokken, de natuurlijke omgeving in stand te houden en de biodiversiteit te behouden dankzij het transport van zaden door de dieren onderweg.

Transhumance

Migratie van vee tussen winterweiden en zomerweiden.

Deze seizoensgebonden verplaatsing, die honderden kilometers kan beslaan en enkele dagen tot enkele weken kan duren, tussen april en juni en september en november, maakt het mogelijk de kudde vet te mesten en zich voort te planten.

Wist je dat?

Een van de laatste plaatsen waar transhumance wordt beoefend...

De beroemde transhumance vindt plaats in dit kleine hoekje van de Cevennen, vlakbij de Mont Aigoual. Des te kostbaarder, omdat deze voorouderlijke traditie nog op weinig plaatsen ter wereld bestaat, waar de oorspronkelijke paden worden gebruikt door herders en hun kuddes om de zomerweiden te bereiken.

Elk jaar vindt de transhumance plaats in een weekend in juni in Espérou.

Het geregistreerde grondgebied

De voor opname in de Werelderfgoedlijst geselecteerde perimeter omvat niet de gehele Causses, noch de gehele Cevennen, maar wel 300.000 hectare verspreid over de Gard, Lozère, Hérault en Aveyron.

De UNESCO had al eerder belangstelling getoond voor de Cevennen en het nationale park door het in 1985 aan te wijzen als biosfeerreservaat.

134 gemeenten in de “hartzone” die overeenkomt met de geclassificeerde perimeter
97 gemeenten in de “bufferzone”, d.w.z. een beschermingsperimeter

Getuige van een voorouderlijke geschiedenis

De Causses en de Cevennen werden al in het neolithicum (5.000 v. Chr.) doorkruist, doorkruist en bewoond door bevolkingsgroepen die aan veeteelt deden. Uit een passage uit het “Leven van de heilige Benedictus van Aniane” (750-821) kunnen we afleiden dat de monniken al heel vroeg aan schapenteelt en transhumance deden.

Tussen de 17e en 18e eeuw werd het agro-astoralisme gekenmerkt door kleine boeren-eigenaren en grote landgoederen in handen van edelen en bourgeoisie.

De achteruitgang van het bos, tussen 1830 en 1913, ging gepaard met een toename van de weilanden ten koste van de cultuurgrond. Deze ontwikkeling hangt samen met een ingrijpende verandering in het landbouwsysteem door de ontwikkeling van de zuivelindustrie voor Roquefort.

Vanaf de jaren vijftig versnelde de plattelandsvlucht, omdat jongeren modernere leefomstandigheden eisten.

De andere sites

UNESCO werelderfgoed rond Alès
Ter plaatse
Sluiten