Ter plaatse
Chateau De Portes november 2022Chateau De Portes november 2022
©Chateau De Portes november 2022|Olivier Octobre
Aanval op de Vaisseau des Cévennes!

het kasteel van deuren

Een must voor middeleeuwse liefhebbers

Ontdek een deel van de geschiedenis van de Cevennen met een bezoek aan een van de meest raadselachtige kastelen ter wereld.

Een schildwachterskasteel

Met raadselachtige architectuur

Het Château de Portes, een echte toegangspoort tot de Hoge Cevennen aan de voet van de Mont-Lozère, ligt aan de rand van het Nationaal Park van de Cevennen, dat in juni 2011 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO is geplaatst, en trotseert meer dan 10 eeuwen geschiedenis.

Het Château de Portes biedt een adembenemend uitzicht van 32 meter hoog over de omliggende valleien en talloze wandelmogelijkheden in de omgeving.

Een combinatie van een middeleeuwse vesting en een renaissancebastion, het Château onderging vanaf de 11e eeuw vele opeenvolgende bouwfasen.

Omstreeks 1700 gaf de bouw van een uitloper in een hoek van 42° het gebouw een spectaculaire architectuur in de vorm van een atypische scheepsboeg, uniek in Europa, waardoor het de bijnaam “Vaisseau des Cévennes” kreeg.

Door de intensieve exploitatie van de kolenmijnen tijdens de oorlog stortte de grond in, waardoor de ruïne van het kasteel aan de basis barstte en in 1929 werd ontruimd.

Omstreeks 1960 werden de gaten onder het kasteel gedicht, waardoor het werd gestabiliseerd. De restauratie werd vanaf 1972 uitgevoerd door de vereniging “Renaissance du Château de Portes”. Elk jaar steken tientallen vrijwilligers uit heel Europa, liefhebbers van erfgoed, hun tijd en passie in de restauratie.

De festiviteiten

jaarlijks

Verschillende culturele evenementen geven u een afspraak:

– Foire du 1er mai : foire aux bestiaux ancestrale au pied du château. Het is nu gericht op gastronomie en ambachten en trekt jaarlijks enkele duizenden mensen

– Fête des Savoir-Faire: middeleeuws en ambachtelijk festival in augustus. Demonstraties van oude ambachten (smeden, mandenvlechten, leerlooien, goudsmeden…), steekspelen, voorstellingen, restauratie

– Zomerprogramma (rondleidingen, verhalen, concerten enz…)

De Regordane Weg

Een duizend jaar oude handels- en uitwisselingsroute

Het gebouw, een verplicht doorgangspunt, waakte gedurende de Middeleeuwen over de oude weg die bekend staat als de Regordane-route, die werd genomen door pelgrims naar Sint-Gillis en de kruisvaarders op weg naar het Heilige Land.

De Regordane-route volgt een geologische breuk door het Centraal Massief en verbindt Noord-Frankrijk met de Middellandse Zee.

In de Middeleeuwen beleeft de weg zijn hoogtepunt dankzij de handel en uitwisseling: specerijen en zijde uit het Oosten, maar ook zout, olie, wijn tegen zuivelproducten, wol, huiden, vee enz.

Van Puy en Velay tot Saint Gilles, via Alès en Nîmes, van drailles tot paden, van wegen tot spoorlijnen, deze mythische route is door de Raad van Europa erkend als een belangrijke Europese route.

Heden ten dage wordt deze route, onder de naam GR700, nog steeds door vele wandelaars gebruikt.

Deuren

Een dorp met een tragisch lot

De pas van Portes blijft vandaag de dag de verplichte doorgang van de Cevennen via de D906, maar weinig mensen kennen de ware geschiedenis van dit dorp, dat bijna een eeuw geleden werd weggevaagd.

Hier woonde sinds het begin der tijden en tot 1933, een prachtig Cevennes-dorp met zijn kasteel. De bevolking van de gemeente bedroeg bijna duizend inwoners. De meeste inwoners van Port verdeelden hun werkdag tussen de mijn en een tweede beroep, zoals fokkerij, de exploitatie van kleine landbouwpercelen en natuurlijk bedrijven, waarvan er minstens 20 waren. De euforie van de nasleep van de oorlog deed iedereen vergeten dat men van 1914 tot 1918 de ondergrond van Portes had laten veranderen in een termietenheuvel… Het dorp stond op de leegte van de verlaten galerijen. De schade, zichtbaar en onomkeerbaar, bracht het Mijnbouwconsortium ertoe de met ondergang bedreigde gebouwen systematisch te vernietigen en de bewoners te verbannen.

Het dorp werd in 1933 volledig met de grond gelijk gemaakt en 300 meter verderop weer opgebouwd.

Sluiten